BİZ BÜYÜDÜK ve KİRLENDİ DÜNYA…
Telli telli şu telli turna
Ne kalmış buralı göklerden başka
Ne kalır yarına bizden sonraya
Her şey binip gitmiş uçurtmalara
Murathan Mungan
Sahi ne kalmış buralı göklerden başka?…
Yine hasret yine özlem yine anılarla sarıp sarmaladığımız bir bayrama uyanacağız. Ailelerimizden eksilenler olduğu gibi yeni katılanlar da olacak yine. Yine biraz hüzün yine biraz sevinç olacak belki bu bayrama katık edecek cebimizde. Bayramla ilgili birkaç satır yazayım derken yine mutlaka “Ahhh o eski bayramlar…” sözünü tarih gibi düşeceğiz satırlara. Yine iki kişi bir araya geldik mi derin iç geçirmelerle “Nerede o eski bayramlar!” diyeceğiz gönül telimiz titreyerek. Çocukluğumuza sakladığımız bayramları çıkaracağız yine gün yüzüne…
Yine… Yine…. Yine…
Ben bu satırları yazarken dinlediğim o güzel şarkı eşliğinde geziyorum bayramların huzur dolu kalabalığını. Gün geçtikçe yalnızlaşan bayramları yüklediğimiz bulutlar, çocuklarımızın ellerinde kalan son uçurtmalara yarenlik eder gibi bakıyor o yüksek mesafeden şimdi bizlere.
Önce kendi çocuğuma sesleniyorum “ Sıkı tut, sakın kaçırma o uçurtmayı elinden! Sen, tıpkı benim büyüklerimin bana, benim de sana verdiğim gibi vereceksin kendi evladına yarın onu. Çünkü korkarım bu uçurtmaları da kaçırırsak yarın bayramların yalnızca adı kalacak dillerimizde. Torunlarımız soracak büyüklerine ‘Neden Kurban tatili var?’ diye.
Onlar da:
“Eskiden, çook eskiden bu günlerde bayram yaparmış dedelerimiz, ninelerimiz. Kurban keserlermiş etini dağıtıp, ihtiyaç sahiplerine verebilmek için. Şimdi artık gerek kalmadı bu ritüellere yavrum. Sen düşünme bunları, hayat devam ediyor…” diyerek kapatacak belki tadına kendisinin bile varamadığı bayram konusunu.
Hani şair soruyor ya “Ne kalır yarına bizden sonraya” diye işte sahip çıkmazsak bayramlarımıza korkarım, her şey gibi onlar da uçurtmalara binip gidecek, kalmayacak yarına.
Evet sevdiklerimizle geçirdiğimiz her gün bayram bize, sağlıkla aldığımız her nefes, atlattığımız her sıkıntı sonrası doğan güneş… bunların hepsi bize bayram ama bize miras bayramlarımızı unutmamak, unutturmamak için de çabalamalıyız biz.
Bayramlar mı değişti, biz mi büyüdük, biz büyüdük diye mi değişik görünüyor her şey gözümüze yoksa dünya mı değişti?… soruları değil belki de sormamız gereken. O tadı, çocukluğumuzdaki bayramların tadını hissettirmek için çocuklarımıza, biz çabalamalıyız şimdi aslında. Geçmişle yaşamayı bırakıp geçmişin tadından bir parmak balı çocuklarımızın ağzına biz çalmalıyız ki onların da damağında kalsın o tat.
Evet, dün Barış ağabeyimizin kulağımıza fısıldadığı:
“Bugün bayram erken kalkın çocuklar
Giyinelim en güzel giysileri…” şarkısını biz fısıldamazsak bugün çocuklarımızın kulağına, bir dolap dolusu elbisesi olsa da bayramlık adı altında bir mendil, bir ayakkabı ya da bir gömlek daha almazsak kaybederiz bayramlarımızı.
Bayram namazlarından sonra, zamanın şartları bizi geniş ailelerimizden uzak düşürse de kendi aramızda bayram kahvaltısında toplanmazsak yitiririz bayramların büyüsünü.
Gidemediğimiz büyüklerimizi arayıp bayramlarını kutlarken, çocuklarımıza da telefonu verip bayramlaşmasını sağlamazsak bayramın tadını geçiremeyiz çocuklarımıza.
Yok… Zor değil tüm bunlar. Dost ziyaretleri yapıp bir çocuğa çikolata vermek, onun başını sevgiyle okşamak da zor değil. Çocuk, her yaşta çocuktur. Sevgiyle beslenir büyür. Elinde on çikolatası da olsa on birinciyi verdiğinizde yine sevinir. Zira her tür imkânı olsa da; sevgidir onun güne bakan gibi güneşi. O güneşe, bayramın sıcaklığını katmak, bayramları yine bayram yapmak bizlerin elinde.
Haydi, gelin bu bayram “Nerde o eski bayramlar” demek yerine ileride çocuklarımızın da hasretle yâd edecekleri bayramları yaşatalım onlara. Belki biz büyüdük, dünya kirlendi ama onların dünyaları pırıl pırıl hâlâ. Tutun ellerinden hep öyle kalsın.
_ O _
Kan ve şiddetten, kin ve nefretten, yoksulluk ve acizlikten arınmış; birlik ve beraberlik içerisinde, sevgi, mutluluk, barış ve huzur dolu nice bayramlara erişmek temennisiyle Mübarek Kurban Bayramınızı içtenlikle kutluyor esenlik dolu günler diliyorum…
