YA SİZE SORSAM?!…

Çinliler şöyle der:  “ İnsanların umutları gökteki yıldızlar kadardır. Yalnızlık, bir insanın gökteki milyonlarca yıldızdan birini dahi görememesidir. ”

Sadece gözlerimizin değil gönlümüzün de kör olmasıdır yalnızlık. Sana uzanan elleri görmemek, söylenen sözleri duymamaktır…

Issız kalmanın bir tonudur…

Işıksız, renksiz, sessiz hissetmek, üşümektir…

En kalabalık caddede insanların arasında kaybolmak bazen, bazen yorgun kalbin tek bir çizgide buluşması bazen de soğuk bir geceyi içselleştirmektir…

Kimi zaman okuduğun bir kitabın sayfalarına dalıp bu dünyadan soyutlanmak… Kimi zaman fırtınalı bir denizin ortasında, ölüme meydan okuyarak sırtındaki can yeleğine sarılmak…

Kuytu bir gecede, umutsuzca nefes almaya çalışmak…

Kalbin hızlı hızlı çarparken, sebebine kulaklarını tıkamaktır yalnızlık.

Dört mevsimi kurak yaşamaktır.

Yaz yağmurunda sırılsıklam ıslanmak ama yine aynı tende kalmaktır.

Bir dilim ekmeği paylaşacak kimse bulamamaktır.

Verimli toprakları nadasa bırakmak, sevildiği halde sevememektir…

Kendi bencilliğinde kavrulmak,

Uçsuz bucaksız bir yolda gölgeni izlemektir.

Sebepsiz yere kendi canını acıtmaktır.

Kırdığın bir kalbi onaramamak,

Evrenin sonsuzluğuna hapsolmaktır.

Yüreği taş kesmek, buz tutmak;

Uçurumun başında yalnızca rüzgârın uğultusunu işitmek,

Varlığın sebebine erememek,

Kendi yalnızlığında yalnızlaşmak, yok olmaktır yalnızlık…

Peki ya size sorsam nedir yalnızlık?…

Paylaşın herkes okusun ;

Bir cevap yazın

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir