eğitimci / yazar
Sevgili Babacığım, Biliyorum çok uzaklardasın. Ama aramıza giren senelere inat, otuz iki yıldır, ben hep bıraktığın yerdeyim. Yüreğime serptiğin tohumları büyütüyorum şimdi. Hani iyi tohumları hiç yitirmek istemeyen bir çiftçi misali sürekli; evladıma, öğrencilerime etrafımdaki herkese serpmeye çalışıyorum o tohumlardan. Biliyor musun, sen gideli dünya
Siz hiç, bir denizin enginliğine bakıp hayaller kurdunuz mu bilmem ama bizler Karadeniz’in hırçın, dik başlı ama bir o kadar da mağrur dalgalarında süzülen Bandırma Vapuru’nun izinde hayallerini büyüten bir nesildik. Geleceğe dair tüm düşüncelerimizi, hayallerimizi resmettiğimiz nice hikâyeleri o çılgın dalgalardaki izlere yükledik çoğu
Bir mucize bu anne! Dokuz ay yüreğimin sesi yüreğine karışmışken bedeninde, sesimi duyan bir sen oldun. Açlığım açlığın, tokluğum tokluğun oldu. Kimse hissetmezken beni, sen dokundun, okşadın tüm sevginle henüz var olmayan bedenimi. Sesini duydum anne! Dokuz ay, benle konuşup, bana anlattıklarınla büyüdüm önce. Hazır
“En çok bolluk getiren yağmur, alın teridir.” Cenap Şahabettin Alnından düşen bir damla terine kurban olduğum, emeğine; gücünü, şevkini, tüm enerjisini katık, kazancını anasının ak sütü kadar helalinden hak edenlere hürmet olsun… Şüphesiz hiçbir şey insanı kendi alın teri kadar tatmin etmez. Çalışarak, emek