eğitimci / yazar
Her hazan, hüzne kalem kırdım ben. Tüm bedbinlikleri, kara bulutların terkisine sardım, alabora olan teknelerin güvertesinden attım. Sarsılan, inleyen, yıkılan göğün çatlağından, sızan ışığa bile umut bağlayıp göğün gümbürtüsüne gark olan kederin adını düşürdüm, sararan yapraklar gibi, kardım sarı gazellerin içine. Mutluluğu, yeşilden sarıya, sarıdan
Gözyaşlarının sel olduğu günlerden geçiyoruz ne yazık ki. Akıntıya kapılmayayım diyen de demeyen de yanardağdan püsküren kızgın bir lav misali akan selin içinde sürükleniyor. Dört bir yanımız savaş, terör ve şiddetle çevriliyken; insanlar, kaos ve kandan beslenirken; kadın, taciz; çocuk, istismar; hak ve özgürlükler suiistimal
“Beni olağanüstü bir kişi olarak yorumlamayınız. Doğuşumdaki tek olağanüstülük Türk olarak dünyaya gelmemdir.”
Onunla ilk kez sanırım 2010 yılında tanıştım. Hem de memleketimde binlerce kilometre uzakta. Mutluydum, çünkü birçok kez Cd’den, internetten dinlediğim bir dehayı, Fazıl Say’ı sahnede canlı izleyecektim. O gün konser için yaşadığım şehir olan Stuttgart’a yakın bir ilçe olan Reutlingen’e gittik ailecek. Ne var ki