GÜVENDE MİYİZ?!…
Saat 18.45
Ankara 3. kez kana bulanıyor…
İlk açıklama 27 ölü 75 yaralı…
İkinci açıklama:
34 ölü… 125 yaralı…
…
Dün akşam Kızılay Güvenpark’ta hepimiz olabilirdik. Yaklaşık 10 dakika önce o noktada bulunmuş biri olarak evime ulaştığımda, Allah’a şükrederken bile içim acıyordu. Utanıyordum belkide… Ben dönebilmiştim evime ama ya dönemeyenler?…
Yaşadığımıza, her gün aldığımız nefese tabii ki sonsuz hamt eden insanlarız. Ama şu son günlerde ettiğimiz duaların derinliği ve anlamı inanın değişti.
Beş ayda üç bombalama eylemi ve onca can kaybının ardından neler hissedilebilir hiç düşündünüz mü?… Ya evinizden her çıkışınızda akşam evinize tek parça halinde dönüp dönemeyeceğiniz aklınıza geldi mi hiç?… Hele gözlerinin içine bakmaya kıyamadığınız o günahsız yavrularınız için o yangın düştü mü yüreklerinize hiç?…
Allah, kimselere yaşatmasın bu kaygıları, bu duyguları…
Ama yaşanmıştı ve yine yaşandı bu duygular… Tekrar yaşanıp yaşanmayacağı da meçhul…
Bu akşam utanarak yöneldim yatağıma, birçok gece olduğu gibi… Uyku tutmadı düşünmekten bu gece boş kalan yatakları. Ocağına ateş düşen evlerde gözyaşlarıyla sırılsıklam olan yastıkları düşündüm?… Akan kanları yıkar mıydı bu gözyaşları?…
Zuckerberg’in “Güvende misiniz?” sorusuna bile cevap veremedi birçoğumuz yavaşlayan internet sebebiyle… Susmayan telefon seslerinin ardında endişe dolu seslere “İyiyiz” sosyal paylaşım sitelerinde “Güvendeyiz” derken bile aklımızda hep aynı soru vardı; sahiden iyi miyiz? Gerçekten güvende hissediyor muyuz?…
Ne yazık ki artık gerçek cevabını veremiyoruz bu sorunun?
Hayır, aslında hiç kimse iyi değil, fiziksel olarak tek parça olsak da psikolojik olarak paramparça olan ruhlarımız kanıyor… İçimize akıttığımız gözyaşlarımızda boğuluyoruz… Patlayan bombaların kararttığı hayatların feryadında her geçen gün daha da kararıyor dünyamız.
İyi değiliz… Çocuklarımızı evden okullarına gönderirken bile hep endişeliyiz, korkuyoruz. Korkmak ayıp mı? Hayır, değil. İnsanız çünkü…
Sorun; ben, sen, o, biz siz onlar değil… Mevzu bahis vatansa boynumuz kıldan ince. Yürürüz Hak’ka asilce. Lakin sokakta yürürken heba ettiğimiz hayatlar çok acıtıyor canımızı… Çaresizlik yakıyor bağrımızı.
Vakit, tek yürek olmak tek bilek olmak zamanı. Bize bunu yapanların yaptıklarını yanına bırakmama zamanı. Kalkıp Türk insanının gücünü, tıpkı eskiden olduğu gibi yedi düvele gösterme zamanı. Hâlâ bunu yapamıyorsak kendimizi sorgulama zamanı…
Kendimizi de sorgulayamıyorsak, yine bu hain terör saldırısında hayatını kaybeden insanlarımıza Allah’tan rahmet, acılı ailelerine başsağlığı ve yaralılara acil şifalar dilemekten başka yapacak bir şey yok demektir.
Üzüntümüz büyük. Milletçe, hepimizin başı sağ olsun. Teröre ve teröristlere lanet olsun…