İYİ Kİ…

“İyi ki” lerden çok” keşke” lere alışmış bir toplumuz biz !.. Nedense her şeyin önemini, iş işten geçtikten sonra fark edip hayıflanmak mizacımızın bir parçası olmuş…

Dün, bir misafirimizi yolcu etmek üzere otogara gittiğimde “iyi ki”  diyebileceğim bir şey gördüm ve çok mutlu oldum.

İsmini söyleyeceğim çünkü hak edilmiş bir övgü, sahibini bulmalı reklamsa hak edilmiş bir reklam düşüncesiyle yazıyorum bu satırları. Bütün ulaşım firmalarından aynı hassasiyeti bekliyorum çünkü…

Bilemiyorum teşekkür etmem gereken yalnızca otobüs firması mı yayınevinin bu işte bir katkısı var mı, sormak istedim ama muavin, elinde bir deste kitapla o kadar hızlı diğer otobüse geçti ki fırsatım olmadı. Ama katkı sağlayan herkesi tebrik ediyorum.

Teşekkürüm Kamil Koç firmasına ve Can Yayınlarına… Çünkü “Kamil Koç” firması yolcularına, yolculuk esnasında okuyabilecekleri – sanıyorum Evliya Çelebi’nin eseri- kitap dağıtıyordu. Bu 23 Nisan kapsamında bir etkinlik miydi yoksa sürekli olacak bir hizmet mi bilemiyorum ama yine de bu güzel düşünce her kimin aklına gelmişse tebrik ediyor ve hem bir eğitimci hem eli kalem tutan biri olarak teşekkür ediyorum.

Belki bu satırları okuyanlardan bazıları çok abartılı bulacaklar düşüncemi ama hayır; okumaya teşvik, özendirme ve halkı bilinçlendirme adına çok büyük bir hizmettir aslında bu yapılan. Bu tür hizmetlerin, çeşitlendirilerek artırılmasına şiddetle ihtiyacımız var çünkü. Bu konuda gösterilmiş ve gösterilecek olan tüm çabaları alkışlıyor ve söze sayıların dilinden devam etmek istiyorum. Buyurun önce bir istatistiklere göz atalım:

Toplam nüfusu sadece 7 milyon olan Azerbaycan’da kitaplar ortalama 100.000 tirajla basılırken, Türkiye’de bu rakam 2000 – 3000 civarındadır.

Gelişmiş ülkelerde kişi başına düşen yıllık kitap alımı, ortalama 100 ABD doları, Türkiye’de ise bu rakam 10 ABD dolarının altındadır.

Türkiye’de her 100 kişiden sadece 4,5 kişi kitap okuyor.

Japonya’da yılda 4 milyar 200 milyon kitap basılıyor. Türkiye’de sadece 23 milyon.

Birleşmiş Milletler İnsani Gelişim Raporu’nda, kitap okuma oranında Türkiye, Malezya, Libya ve Ermenistan gibi ülkelerin bulunduğu 173 ülke arasında 86. sırada.

Japonya’da kişi başına düşen kitap sayısı yılda 25, Fransa’da 7. Türkiye’de ise yılda 12 bin 89 kişiye 1 kitap düşüyor.

Türkiye’de yükseköğrenim görenlerin oranı 1965’e göre 14 kat arttı. Ama Yüksek Öğrenim mezunlarının kitap okuma oranı 1965’in de altında kaldı. ( Köy Enstitüleri yazımı hatırlatmak isterim…)

Okumak aslında bir bakıma bir kültür ve tiryakilik meselesidir. Meselâ çantada sürekli kitap taşıma, durakta beklerken ya da toplu taşıma araçlarında okuma hatta arabayı kullanan kişi bile eğer istiyorsa kitabı CD veya çeşitli sesli araçlar aracılığıyla seyahat esnasında ses kayıtlarından dinleyebilme lüksüne bile sahip. Tüm bunlar hep okuma kültürü ile alâkalıdır. Artık bildiğiniz üzere sesli kitaplar da e-kitaplar kadar yaygın olarak hayatımızdaki yerlerini aldı. Ancak istatistiklere baktığımızda ülkemiz adına karşılaştığımız sonuçlar ne yazık ki isteğimizin çok çok altında.

Çünkü ne yazık ki, bizim insanımızın büyük bir çoğunluğu okuma fakiri ve bu nedenle düşünce yoksunudur.

Oysa okuyan insan,  hayatına anlam katar, adını koyar yaşadıklarının, dirayetli olur hayata; çünkü ferasetle, basiretle bakar dünyaya…

Okuyan insan, güzellikleri aralar, yeni bir dünya keşfeder, yeni düşünce ve tecrübelerle farklı boyutlar katar yaşamına. Sürekli olarak kendini yeniler ve inançlarını diri tutar. Zihnindeki müphemleri anlaşılır kılar. Hayatın anlamını yakalar…

“Okuma, çevremizde tanıma fırsatına sahip olabileceğimiz insanlardan çok daha bilge ve çok daha ilginç insanlarla yapılan bir konuşmadır denir ama okuma, insanların en bilgesiyle bile olsa, bir konuşmaya indirgenemez.”  diyen Marcel Proust’a katılmamak ne mümkün

İşte tüm bu sebeplerden dolayı kitap okumayı teşvik eden, özendiren, okumaya katkı sağlayan herkese şükran borçluyuz. Aydınlık bir hayata insanları sürükledikleri için sağlıklı düşünen bir neslin yetişmesi için yaptıkları katkılardan dolayı müteşekkiriz…

İyi ki ülkemizde hala okumanın önemini bilen, destekleyen insanlarımız var… İş işten geçmeden umutla bakacağımız, keşkelerden arındırılmış bir geleceğimiz de…

Paylaşın herkes okusun ;

Bir cevap yazın

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir