NE SUÇU VAR HAYATIN?

Kötü insanlardan usandık.

“Ah, ne kadar iyisin!…” denmesini de istemiyoruz galiba artık.

İyi ve kötünün sınırlarını çizmek, “Ben, iyiyim; o kötü!” ya da tam tersi “ Ben kötüyüm, o iyi!” tartışmasına girmek de değil gayem. Yaşadıkça yoruluyoruz ya onun peşindeyim ben!

Ama hep şikâyet ettiğimiz hayat, değil de şu insanlar yoruyor galiba bizi…

Bir düşünsenize, milyarlarca insanın yaşadığı şu dünyada, milyarlarca farklı yapıda ve huyda insan var. Kimi akıllı kimi kurnaz kimi saf kimi akılsız; kimi tekinsiz kimi cani kimi melek kimi…

Ve biz… Biz de onlardan biri olarak kendi varlığımızı anlamlandırmaya çalışırken bu mavi gezegende, o milyarlardan biri olup o milyarlardan, payımıza düşenleri çözümlemeye çalışıyoruz. Artık bahtımıza hangi türeden suretler çıkarsa.

İyinin ve kötünün katmanlarında gezerek oluşan şifreleri çözmekle yükümlü şifre çözücüler gibiyiz. Bir detektör de yok ki üzerine tuttuğun insanı okuyup uyarı versin.

Şanslı iseniz çoğunlukla iyi insanlar dolaşıyor etrafınızda. Sessiz, sakin, kendi halinde, yardımsever, işinde gücünde, rızkının peşinde…

E ama hep de öyle olmuyor tabii. Tek tük kurnaz, üçkâğıtçı, şaklaban tiplere de rastlıyorsunuz o şanslı yolculukta. Tolere edilebilir türden. Birkaç hareketinden sonra, az çok tavrını tarzını anlayabildiğiniz tipler bunlar. Yorsa da sizi tedbir almayı biliyorsunuz onlara karşı.

O kadar da şanslı değilseniz, bu durumun tam tersi söz konusu oluyor. Sizi daha fazla yoruyor bu tipler.

E ama bir de şanssızsanız, vay halinize. Bukalemunun bile rengini giymeye cesaret edemediği tiplerle muhatap oluyorsunuz ki işte en çok da onlar yoruyor sizi. Hırsızı, uğursuzu, psikopatı, melek yüzlü şeytan tipleri tanımak da öyle kolay olmuyor aslında. Eğer böyle insan müsveddeleri çıkıyorsa karşınıza vay halinize!

Ve işte o an, sakin denizlerden fırtınalı sulara düşüyor yolunuz. Tam, her şey yolunda devam ederken hayatınız; şimşekler çakıyor, dev dalgalarda, azgın sularda mücadele eden yalnız bir balıkçı teknesi misali sarsılıyorsunuz.

İşte ne suçu var hayatın şimdi? Sizi yoran o asılsız kimlikler değil mi?

Peki, o zaman çözüm yalnızlık mı?

Nietzsche diyor ki;

Kimine göre yalnızlık, hasta kişinin kaçışıdır;

Kimine göre de, hasta kişilerden kaçıştır.

Ve kötüler ne kadar zarar verirlerse versinler,

İyilerin verdiği zarar en zararlı zarardır.

Sizi yormayacak kişiler olsun hep yaşantınızda…