Almanya’da bir pazar sabahıydı. Belki herkes için sıradan ama benim için hiç de sıradan olmayan bir sabah… Üzerinden yaklaşık sekiz sene geçmiş olmasına rağmen dün gibi hatırlıyorum. Kızım, henüz küçüktü. 10-11 yaşlarında. Korku dolu bir sesle odasından bana sesleniyordu: “Anneciğim, bak her yanım kıpkırmızı oldu!” Odasına gittiğimde, gerçekten de vücudunun büyük bir bölümünün patchwork elbise misali inanılmayacak derecede kıpkırmızı, et parçalarına dönüşmüş olduğunu gördüm. Onu, o halde gördüğümde hissettiklerimin tarifi elbette mümkün değil. Çok korkmuştum ama kızıma bu korkuyu belli etmemek için çok önemli bir şey değilmiş gibi davranmaya çalışarak acil servisi olan en yakın hastaneyi tespit etmeye çalışıyordum. Apar topar sarıp sarmaladığım kızımı arabaya bindirip hastaneye ulaştığımda…