Almanya’da yabancı, kendi ülkelerinde Almancı… -6- Seksenlerin başında, mahallemizde bizim evi soranlara “Haa… Almancıların evi mi? İşte şurası…” diye gösterirlerdi. Çocuktum o zaman, tuhaf gelirdi “Almancı” kelimesi. “Tamam, Almanya’dan geldik ama biz Türk’üz, neden Almancı diyorlar bize?” diye defalarca sorduğumu hatırlıyorum rahmetli babama. Hatta bana öyle diyenlere sinir olur, konuşmak istemezdim. Bu, belki de o yaşlarda, minicik zihnimde oluşan, kocaman bir kimlik çatışmasıydı. Oysa ben Türkçe konuşmakta hiçbir zaman sorun yaşamamıştım. Zira Almanya’da yaşarken, evde Türkçe, dışarda Almanca konuşulurdu bizde. Babam, ana dilin önemini çok iyi bilen, kendini iyi yetiştirmiş bir insandı. Belki de bizim en büyük şansımız, bilinçli bir ailede yetişmekti. Rahmetli babamın jenerasyonu, Almanya’ya ilk giden Türkler’dendi. Başlarda…