Büyümek hiç güzel bir şey değil baba, Yere düşünce elinden tutup kaldırmıyor artık kimse… Herkesin birbirine çelme taktığı, birbirinin üzerine basarak yürümeye çalıştığı şu dünyada, küçücük bir kız olup düşmek, dizlerimi yara bere içinde bırakmak istiyorum şimdi… Gelip beni yerden kaldırman, gözümden akan yaşları silip teselli etmen, kucağında kollarımı boynuna dolayıp başımı omuzuna yaslayıp hıçkıra hıçkıra ağlayabilmek için neler vermezdim… Bir dokunuşun, tatlı bir sözün en etkili merhemlerden daha tedavi ediciymiş; kanayan dizlerim hiç canımı yakmıyor, boşuna ağlıyormuşum meğer… Dağlara da güvenmiyorum artık çünkü sen gittin, onlara da karlar yağdı… Birbirinin kuyusunu kazan, menfaat duygularıyla hırslarının esaretine kapılmış sürüklenen insanlar dünyasında; sen gittin ıssız kaldım baba… En çaresiz anımda çözüm…