Ey, yüreği hilalin al kanlarına belenmiş avucunda atan şehidim, Ey, bu topraklar için toprağa düşmüş yiğidim, Ey güneşler gibi parlayıp hiç sönmeyen Mehmed’im, Elif’im…   Değil 92, 192 yıl geçse de, bu vatan, bu millet minnettar sana.   Sen ki hiçe saydın canını, cananı; Sen ki adadın toprağına ruhunu, varlığını, Sen ki en kutsalın, mahremin saydın vatanını, bayrağını   Değil 92, 292 yıl geçse de bu vatan, bu millet minnettar sana. Yoksuldu ama inançlıydı, aşkı: vatan, millet sevdasıydı; çünkü bencil değildi asla. Verecek hiçbir şeyi yoktu belki canından başka… İnancına göre; kutsaldı canından vatan toprağı daha. Şahadet şerbetini içmek en tatlısıydı dünya yüzünde tadabilecekleri arasında. Bu inançla yürüdü kadını,…