-
EN SON BABAMA GÜVENMİŞTİM ŞU HAYATTA!
Şu hayatta en son babama güvenmiştim… Biliyorum, elinde değildi belki terk edişi, ama olsun… Terk etti ya istemese de, bıraktı ya sımsıkı tuttuğu elimi boşluğa… Öylece kala kaldım ya apansız… Issız… Hani, hani dedim hiç bırakmayacaktı ya elimi? Hani hep arkamda yaslandığım dağ, sığındığım bağ olacaktı ? Hani gündüz güneşim, gece ayım olacak hiç karanlıkta bırakmayacaktı ya beni? Hani varlığı en büyük desteğim olacaktı ya… Hani?… Bisiklete beni ilk kez bindirdiği günü hatırladım sonra… Bisikletin arkasına iki yardımcı teker eklemişti düşmeyeyim diye… Onu ne kadar uzun zamanda çıkarmıştı ya hani. Alıştırmak için yavaş yavaş yükseltmişti ayarını… Gittiğinde o tekerler birden sökülmüş gibi hissettim. İki tekerin üzerinde ansızın kalmıştım çünkü. Büyük…