Siz hiç, bir denizin enginliğine bakıp hayaller kurdunuz mu bilmem ama bizler Karadeniz’in hırçın, dik başlı ama bir o kadar da mağrur dalgalarında süzülen Bandırma Vapuru’nun izinde hayallerini büyüten bir nesildik. Geleceğe dair tüm düşüncelerimizi, hayallerimizi resmettiğimiz nice hikâyeleri o çılgın dalgalardaki izlere yükledik çoğu zaman. 23 Nisan çocukluğundan, 19 Mayıs gençliğine, memleketimiz Karadeniz’in serin sularında terfi ettik. Boztepe’nin dumanlı başından, Karadeniz’in kumsalına; “ Dağ başını duman almış, Gümüş dere durmaz akar, Güneş ufuktan şimdi doğar, Yürüyelim arkadaşlar…” diyerek söylediğimiz marşlar eşliğinde yürürdük; yetişkinliğe öyle erdik. Her 19 Mayıs’ta çoluk çocuk ailecek hınca hınç doldurduğumuz stadyumlarda kutladığımız bayramlarda gururla neşelendik. Çünkü biz, mazisinin unutanların âtisinin olamayacağını, çok küçük yaşta öğrenmiştik.…