• Genel,  Köşe Yazıları

    KALEM KIRILSA, MÜREKKEP BİTSE, KAĞITLAR TÜKENSE…

    Bugün her şeyi bir kenara bırakıp empati yapmanızı istiyorum…. Her şeyi, tüm düşüncelerinizi bir tarafa bırakın ve Doğu’da, Güneydoğu’da evladı olan bir ana, bir baba, bir eş, bir kardeş bir nişanlı olun, sadece bir günlüğüne… ( Ne kadar olduk desek de tam anlamıyla olmak zor ama…) Canınız, yavrunuz, sevdiğiniz ateş hattında… Gözünüz ekranlarda, kulağınız telefonda ya da çalacak kapı zilinde… Eliniz yüreğinizde yaşıyorsunuz, ki buna yaşamak denirse!… Ve bir gün bir haberle kararıveriyor dünyanız… Kalem kırılsa, mürekkep bitse, kâğıtlar tükense; kırılmasa,  bitmese, tükenmese hayatlar. Gözyaşları tükense, acı tükense, her derdin dermanı olsa, yok olmasa canlar… diyorsunuz ama nafile. Sözün bittiği, kalemin kırıldığı o an ne deseniz boş artık… Sizin hiç…