Mutlu yüzlere, gülen ama gerçekten içten gülen çehrelere hasret bir toplum haline geldik. İnsanların mutluluklarının bile sahte olduğu bir dünyada nedense en mütebessim ifadelerin arkasından çıkan en acı hikayeleri duyarak, sahte tebessümlerle perdelenmeye çalışılan haleti ruhiyelere bile alıştık. Mutluluk, aslında yanı başımızda ama belki de biz göremiyoruz onu. Belki bakmasını bilmiyoruz, belki baktığımız yerde ama biz göremiyoruz… Aslında belki de mutluluğun ne olduğunu bilmiyoruz… Peki o zaman nedir mutluluk?… Antik Yunan’da mutluluk, ahlaklı olmak ve erdemli bir hayat yaşamak demekti. Descartes, mutluluğu “Bir ruh memnunluğu ve iç hoşnutluğu” olarak tanımlarken; Descartes’a göre mutluluk erdeme, erdem de aklın iyi kullanılmasına bağlıdır. Eflatun, mutluluğun akıl, fiziksel arzular ve ruhun uyumuyla yakalanacağını söyler.…