Sizin hiç yüzlerce çocuğunuz oldu mu? Benim oldu… Gözlerinin içine bakınca anneleri gibi hissettiğim; en haylazından en ağırbaşlı olanına kadar aynı hissiyatla kucakladığım çocuklarım onlar benim. Mutluluklarına sevindiğim, kederlerine üzüldüğüm ‘aydınlık yarınlarım’ diye yüreklerine sevgi ektiğim, umut serptiğim, barış diktiğim çocuklar onlar. Doğruluğu, dürüstlüğü, inancı, imanı, vatanı, bayrağı, Ata’sını, atalarını; tarihini, kültürünü, sanatını, edebiyatını içine yerleştirdiğim koca yürekli, kızlı erkekli nice gençler uğurladım vatan sathına, dünya topraklarına. Zadece zihnimdeki bilgileri değil, yüreğimde damıttığım; insanlığı, sevgiyi, saygıyı, dostluğu, kardeşliği de damla damla zerk ettim yüreklerine elimden geldiğince. Bugün, yüreklerinde ve zihinlerinde; belki farkında olarak belki de olmayarak tüm bu hassalardan birini ya da bir kaçını taşıyorlar kim bilir. Benden bir…