Bazı erkekler, yaşları ne kadar büyürse büyüsün hep çocuk kalmaya devam eder… Hep ilgilenilmek, dinlenmek, birinin ona hizmet etmesini, önem vermesini ister. Sorumluluk almaz, onun adına başkalarının sorumlulukları üstlenmesini bekler. Ünlü psikanalist Dr.Dan Riley, Peter Pan Sendromu diye tanımladığı bu sık görülen rahatsızlık için erkeklerin büyümeye direnç göstermesi halidir, der. Sanıyorum “Peter Pan Sendromu” biraz daha evrim geçirmiş versiyonuyla günümüz siyasetine de sirayet etmiş durumda. Zira ülke genelinde yaşananlar, hiç büyüyememiş bir çocuğun umarsız tavırlarının  sonuçları gibi… Duyduğumuz, gördüğümüz birçok şeye inanmakta güçlük çekerken; ülkemiz üzerinde oynanan oyunların bir çocuğun masumiyetinden çok uzak olduğunu gördüğümüz için sarsılıyoruz. Başıboş bir rüzgâra kapılmış gidiyor gibiyiz… Bizi savuran ne bahar rüzgârı ne de…