YİNE YOKSUN
Artık saymıyorum biliyor musun? …
Bir, iki, üç… beş… yedi,
On yedi…
Yirmi yedi! …
Kaç senedir sayıyordum,
En son geldiğin o günden beri,
İkna oldum artık;
Gelmiyorsun, gelemiyorsun.
Bugün de yine gelmedin çünkü
Yoksun!…
Ama olsun,
Küs değilim sana.
Sen ki böyle solgun bir ekim akşamında,
Binlerce kilometreyi
Ardında bırakıp, gelmiştin bana…
Biliyorum; dönebilsen
O zamansız, o mevsimsiz,
O bilinmez diyarlardan,
Üzerine saydığım her bir yıla inat,
İlk günkü heyecanınla:
“İyi ki doğdun kızım!” deyip
Gelirdin bana.