Bu sabah, sokakta yürüyen, otobüse binen, dükkanlarını açan insanların yüzüne her sabah olduğu gibi baktım yine… Yorgun ve mutsuz bakışlar, çatık kaşlar, gergin tavırlı bedbin ve yılgın insanlarla karşılaştım. Bugün cuma, haftanın son iş günü o yüzdendir demek istedim… Hayır, ben bunu hep yapıyorum, her sabah mütebessim bir yüz arıyorum ama yok… En gencinden en yaşlısına… Hep aynı ifade… Otobüs durağına geldiğimde, durakta bekleyenler vardı. Gülümsemek istedim “Günaydın!…” diyerek… Kimi yere bakıyordu, kimi elindeki telefonunda bir şeyler yapıyordu… Hiç kimsenin birbirinden haberi yoktu. Dondurucu soğukta tebessümüm yüzümde, günaydınım dilimde asılı kaldı. Otobüs geldiğinde, her zamanki gibi dikkat ettim, otobüse binerken şoförün yanında bilet basan insanlar aynı donuk ifadelerle geçtiler yine……